|
Boem:
Όσο,γυρίζουμε την πόλη μια στο τόσο,κρυμμένοι στο κελί σαν τον καμπόσο,πόσα σου χρωστάω να πληρώσω,λέγε τώρα πριν το μετανιώσω,νιώστο,πως απο το τίποτα κουνάω όλο τον κόσμο και ρωτάει με των πόσο,πως να στο πω,είχα φύγει καιρό.(x2)
Πάμε ταξίδια,απ'την προβλήτα στο μπαλκόνι,καπέλο καπετάνιου και τιμόνι,σαν ελεύθερα πουλιά πάνω απ'τη μαγική κοιλάδα σκάμε μέσα στο σαλόνι σαν κανόνι,πειρατές του τότε όταν δε με πιάνεις πότε-πότε και δε νιώθουμε τίποτε κι οπότε,πέφτουν τόνοι,πέφτουμε σα φύλλα απ'τα δέντρα μες στο χιόνι.
Όλο μου φωνάζουν,κάτι δεν πάει καλά,δεν πάει καλά,τι κοιτάζουν;
Κάποτε όλα αλλάζουν (όλα αλλάζουν επειδή) κάτι δεν πάει καλά,δεν πάει καλά,δεν πάει καλά.
Όσο,γυρίζουμε την πόλη μια στο τόσο,κρυμμένοι στο κελί σαν τον καμπόσο,πόσα σου χρωστάω να πληρώσω,λέγε τώρα πριν το μετανιώσω,νιώστο,πως απο το τίποτα κουνάω όλο τον κόσμο και ρωτάει με των πόσο,πως να στο πω,είχα φύγει καιρό.
Πως να στο πω...
Σπύρος Γραμμένος
Θα'ρθει μια μέρα που θα λες ''Μακάρι να μπορούσα λίγο,να ανοίξω αυτή την πόρτα και να φύγω έστω για λίγο,να περπατήσω όλη την πόλη,όλη που βρωμάει φορμόλη,να ξεμουδιάσουν οι πιασμένοι κώλοι''.
Θα'ρθει μια μέρα που θα λες ''Γαμώτο να'το πάλι!
Να πίναμε στα μπαρ ένα μπουκάλι,να πίναμε στα πάρκα ξαπλωμένοι στα γρασίδια να μην κάναμε μία απο τα ίδια''.
Ωστόσο,γυρίζουμε την πόλη μια στο τόσο με των πόσο,φοβάμαι μες στον ύπνο μου μην'ρθω και με σκοτώσω,φοβάμαι μη γυρίσω ξαφνικά και με πλακώσω και ο φόβος μ'αρρωσταίνει και δεν βγαίνω μια στο τόσο,κι όσο και αν θέλω μία μέρα να στη δώσω να σε νιώσω,να έρθω να σε πάρω απ'το χέρι να σε σώσω,το ξέρω πως δεν θα'ρθω και πως θα το μετανιώσω
κι όσο...
Γυρίζουμε την πόλη μια στο τόσο,κρυμμένοι στο κελί σαν τον καμπόσο,πόσα σου χρωστάω να πληρώσω,λέγε τώρα πριν το μετανιώσω,νιώστο πως απο το τίποτα κουνάω όλο τον κόσμο και ρωτάει με των πόσο,πως να στο πω,είχα φύγει καιρό.
|
|
Boem:
Όσο,γυρίζουμε την πόλη μια στο τόσο,κρυμμένοι στο κελί σαν τον καμπόσο,πόσα σου χρωστάω να πληρώσω,λέγε τώρα πριν το μετανιώσω,νιώστο πως απο το τίποτα κουνάω όλο τον κόσμο και ρωτάει με τον πόσο,πως να στο πω,είχα φύγει καιρό.(x2)
Πάμε ταξίδια,απ'την προβλήτα στο μπαλκόνι,καπέλο καπετάνιου και τιμόνι,σαν ελεύθερα πουλιά πάνω απ'τη μαγική κοιλάδα σκάμε μέσα στο σαλόνι σαν κανόνι,πειρατές του τότε όταν δε με πιάνεις πότε-πότε και δε νιώθουμε τίποτε κι οπότε,πέφτουν τόνοι,πέφτουμε σα φύλλα απ'τα δέντρα μες στο χιόνι.
Όλο μου φωνάζουν (όλο μου φωνάζουν και) κάτι δεν πάει καλά,(και) δεν πάει καλά,τι κοιτάζουν; (πες μου τι κοιτάζουν,γιατί);
Κάποτε όλα αλλάζουν (όλα αλλάζουν επειδή) κάτι δεν πάει καλά,(και) δεν πάει καλά,(και) δεν πάει καλά.
Όσο,γυρίζουμε την πόλη μια στο τόσο,κρυμμένοι στο κελί σαν τον καμπόσο,πόσα σου χρωστάω να πληρώσω,λέγε τώρα πριν το μετανιώσω,νιώστο πως απο το τίποτα κουνάω όλο τον κόσμο και ρωτάει με τον πόσο,πως να στο πω,είχα φύγει καιρό.
Πως να στο πω...
Σπύρος Γραμμένος
Θα'ρθει μια μέρα που θα λες ''Μακάρι να μπορούσα λίγο,να ανοίξω αυτή την πόρτα και να φύγω έστω για λίγο,να περπατήσω όλη την πόλη,όλη που βρωμάει φορμόλη,να ξεμουδιάσουν οι πιασμένοι κώλοι''.
Θα'ρθει μια μέρα που θα λες ''Γαμώτο νατο πάλι!
Να πίναμε στα μπαρ ένα μπουκάλι,να πίναμε στα πάρκα ξαπλωμένοι στα γρασίδια να μην κάναμε μία απο τα ίδια''.
Ωστόσο,γυρίζουμε την πόλη μια στο τόσο με τον πόσο,φοβάμαι μες στον ύπνο μου μην'ρθω και με σκοτώσω,φοβάμαι μη γυρίσω ξαφνικά και με πλακώσω και ο φόβος μ'αρρωσταίνει και δεν βγαίνω μια στο τόσο,κι όσο και αν θέλω μία μέρα να στη δώσω να σε νιώσω,να έρθω να σε πάρω απ'το χέρι να σε σώσω,το ξέρω πως δεν θα'ρθω και πως θα το μετανιώσω
κι όσο...
Γυρίζουμε την πόλη μια στο τόσο,κρυμμένοι στο κελί σαν τον καμπόσο,πόσα σου χρωστάω να πληρώσω,λέγε τώρα πριν το μετανιώσω,νιώστο πως απο το τίποτα κουνάω όλο τον κόσμο και ρωτάει με τον πόσο,πως να στο πω,είχα φύγει καιρό.
|
